بابایی ها و آبجی هایِ آنچنانی!

یه دوس پسر داشتم ، خیلی سال پیش شاید حدودِ ده سال پیش،خداییش بچهٔ خوبی بود، منم خیلی دوس داشت! اسمش "ح" بود. بعد من الان نمیخوام قصهٔ اونو بگم که میخوام قصه داداشش رو بگم، این یه داداش داشت حدود 17،18 سال از خودش بزرگ تر، اما هنوز ازدواج نکرده بود! اسمش احمد بود تو یکی از این بیمارستانهای معروفِ تهرانم حسابداری میکرد! بیچاره خودشم مریض احوال بود! ینی کلیه هاش مشکل داشت! لاغر مردنی، فسقلی، زیرِ چشمهاش گــــــــود رفته رنگِ رخسار، پریده! ولی خداییش قلبِ مهربونی داشت... عاغا اونقد "ح" رو دوس داشت! بعد به واسطهٔ داداشش ما رو هم دوست داشت! میگم ما ینی من و داداشم خخخخخخ

هر آخرِ هفته میومد دنبالمون چهار نفری باهم میرفتیم بیرون و گشت و گذار، پیتزا میزدیم به حسابِ احمد آقا!!! البته اونم خودش بهش خوش میگذشت دیگه، اونقد داداشِ منو دوس داشت که نگو و نپرس، اصلا اگه یه طوری میشد که داداشم نمیتونست بیاد گند میزد به کلِ برنامه، کنسل میکرد سرِ ما هم میموند بی کلاه :دی

از قضا یه روز این احمد آقا با چت آشنایی پیدا کرد و از آن لحظه به بعد در جمعِ چهار نفریِ ما مدام کمرنگُ کمرنگ تر شد تا جایی که اصلا بیرون رفتنها رو کنسل نموده و خودش آخر هفته ها را پای کامپیوتر میگذراند!!! چند وقتی از این موضوع گذشت ، "ح" روز به روز اعصابش بیشتر بهم میریخت، یه روز ازش پرسیدم چی شده؟ چرا اینقد آشفته احوالی؟ چرا با احمد سر سنگین شدی؟ که یهو شروع کرد به گفتنِ اینکه بعله احمد در چت یک دخترِ شهرستانی را یافته که تقریبا همسن و سال "ح" میباشد ینی 21 ساله و احمد را بابایی صدا میکند و آنقدر با او صمیمی شده است که احمد کلا تمامِ وقت آزادش را گذاشته است برای دخملش... بعد من گفتم حالا مگه چیه؟؟؟ بیچاره یه عمر تنها بوده شاید دلش یه نفر رو بخواد که از لحاظ عاطفی ارضاش کنه... بعد "ح" گفت نه بابا ، رابطه شون اینجوری نیست که فکر میکنی! دختره تو یکی از شهرهای کوچیکه استان خراسانِ بعدم هِی بابایی بابایی میکنه... ینی رابطمون از پدر دختری فراتر نره! تازه من فکر نکنم احمد اینقد دیوونه باشه که بره یه همچی دختره زشتی رو بگیره!! اونم کی؟ احمـــــــــــــد... خخخخخخخ گفتم شاید از نظر تو زشته از نظرِ باباییش خوشگله!!! حالا ببین من کِی گفتم احمد میره دختره رو میگیره ;)

اما احمد آنقدرها دیوانه بود ینی دیوانه نبود، اما دختره خوب بلد بود که دیوانه اش کند ;) همه چیز از یک عروسکِ خر جدی شد... بله یک عروسکِ خر!!!!! عروسکِ خری که دختره پُست کرد دم خونهٔ احمد اینا... آمدنِ عروسکِ خر دمِ خانه همانا، اعلامِ زن خواستنِ احمد آقا و شدیدا افسرده شدنِ "ح" همان. :))))

و اینگونه شد که طی دو ماه دختره با احمد ازدواج کرده و به تهران نقلِ مکان کرد... و احمد از مقامِ بابایی به شوشویی ارتقا یافت.. عرضم به خدمتتون که بدین طریق احمد به تمامِ حرفهایی که پشتِ سرش میزدند خاتمه داد! چه حرفهایی؟ از این حرفهایی که پشتِ سرِ مردهایِ سن بالایِ مجردی که کمی ظریف هستند و روحیاتشان کمی حساس است و آخر جملاتشان را کمی کِشدار ادا میکنند، دیگر! عــــــــــه وااااااااااا از همین حرفها دیگر...