سلام آزیتای عزیزم حدود یک هفته هست که وبلاگت رو پیدا کردم وباید بگم که تقریبا همه آرشیوت رو خوندم حرفات و نوشته هات بوی زندگی می دن ، واین که با وجود همه مشکلات بازم می شه شاد بود و از زندگی لذت برد.
در مورد این پستت هم صد درصد موافقم باهات نمی دونم چه مون می شه ما زنا که وقتی زندگی مون رو غلطک می افته اولین کاری که می کنیم اینه که دوستامون رو کم رنگ می کنیم حتی اونایی که تو سختی کنارمون بودن اینی که گفتی تو دنیای مجازی هم مصداق داره حتی .......
سلام
مردها کمتر احساسی هستند. با وجود کمتر احساسی بودن انها هم به همین شیوه مبتلا هستند. یعنی یه زمانهایی کم می اورند که در اون زمان دنبال یه جفت گوش مفت می گردند و بعد هم که حاجی حاجی مکه.
پس این مسئله جنسیت بردار نیست.
در ادامه ادمها از یاداوری تلخیها و ناکامی هایشان عموما پرهیز میکنند. بواسطه همین هم وقتی که خیلی شنونده رنجهایشان باشی بعدها که کبک خروس می خواند نمیخواهند ببینندت تا خاطرات تلخ دوباره زنده نشود.
به همین سادگی
ایام شادی شما مستطدام