هی ذهن پراکنده منو کنکاش کن،با حرفات انگار مغز منو شخم میزنی...بزن که بستری که بیشتر بالاو پایین شود پر محصول تر خواهد بود!
هی ذهن پراکنده منو کنکاش کن،با حرفات انگار مغز منو شخم میزنی...بزن که بستری که بیشتر بالاو پایین شود پر محصول تر خواهد بود!
از من تا تو ،با خط کش سن میشه از من تا بابام...پدرانه نبود اما وسواسی با محبتی هستی...
خوشحالم که این چند تا چیز هنوز تو هیچ فروشگاهی پیدا نمیشه!حتی تو هایپرمارکت!
یه آغوش گرم بی غرض!
دست نوازشی که فقط نوازش کنه!
یه بوسه فقط واسه خاطر مهربونی!
یه فشار دست صمیمانه!
...
خیلی خوبه که هنوز روی هیچ قوطی ای ننوشته،آغوش گرم شما در 3 دقیقه آماده است!فقط کافیست آن را در مایکروریو قرار دهید!یه چیزی تو وجود همه ماهاست که نمیزاره خودمون باشیم،طبیعی باشیم،اونی باشیم که سرشتمون همونه، اونم تابو است...همه زندگیمون شده تابو...این جور رفتار کنی بده! راجع به این موضوع حرف بزنی زشته! قباحت داره تو جمع این لباسو بپوشی...این نه!اون نه!نه!نه!نه! همه چی شده نه.درسته که جامعه ما پر از نکن هاست،که قانون ما پر از نهی و نه و نکنه...اما این خود ماییم که بیشتر این نه ها رو میسازیم و تقویت میکنیم! اگه میخوایم یه دنیای بدون تابو داشته باشیم اول باید تابو های خودمون رو بشکنیم...پس از همین حالا بشکن بشکنه!کجا بشکنم؟؟؟ اینجا! کجا بشکنم؟ اونجا...همه جا همه تابوهای ذهنی بی مصرف مانع پیشرفت!