حرفهای شاید بی پردۀ آزیتا

حرفهای شاید بی پردۀ آزیتا Instagram
بایگانی
آخرین نظرات
پیام های کوتاه
  • ۱۶ ارديبهشت ۹۳ , ۱۹:۰۹
    Boooooooo
  • ۱۶ ارديبهشت ۹۳ , ۱۹:۰۹
    Boooooooo

۵۲ مطلب در بهمن ۱۳۹۲ ثبت شده است

۲۴
بهمن ۹۲


به بعضیهام میگی ،شام هویج پلو خوردم! میگن اَیییییی...اَخ و پیف و این حرفها!!!!

خداییش این غذا اَخ و پیف داره! من که خودم خیلی دوسش دارم! مخصوصا آزی پَزشو!!!!!!!! خود شیفته هم خودتونید!!! خداییش هویج پلوهایِ خوبی میسازم :))) فوت کوزه گری داره!!! به هیچکسم نمیگوم!

۳۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۴ بهمن ۹۲ ، ۱۳:۵۴
آزیتا م.ز
۲۳
بهمن ۹۲

دیشب عروسیِ یکی از همکارها بود...من و آقای همکارم دعوت بودیم...اول میخواستم نرم!!!! عاخه تنها بودم ....پیش خودم گفتم همه زن و شوهرند دیگه!!!! من پاشم برم چیکار اونجا!!!! بعدش آقای همکار زنگ زد ، رای ام رو زد!!! از بس اصرار کرد که برم!!!!هیچی دیگه ما هم پا شدیم با همون موهای وزوزی و یه پیراهنِ مهمونیمون که اینجا موجوده، همینجوری فِرتَکی رفتیم عروسی..... اونجا همه سر وصدا....جیغ و دست و هورا!!!! لامصبام همه جُفت :|


هیچی دیگه منو آقای همکارم که نشسته بودیم داشتیم در و دیوار رو نیگا میکردیم که یهو خواهر عروس که از قضا دوست خودمم هست اومد ، زورکی مارو بلند کرد ، برقصیم!!!! گفت شما دو تا که صبح تا شب دارید، تو سرِ هم میزنید ، حالا اینجا اومدید ،دست به سینه نشستید؟!؟! ما هم که به زور، قِر رو تو کمر نگه داشته بودیم، زرت پریدیم وسط ....حالا نرقص ، کِی برقص!!!! خخخخخخ....اون وسط یه نامردی هم عکسمونو انداخت که داشتیم ، باهم میرقصیدیم، که گذاشتم ادامه مطلب!!! حالا عکسه لو نره...پامون حراست وا نشه خوبه !!!!!! :S

عه وا خاک به سرم ، یکی هم فیلم گرفته..........وااااااااااای ......فیلممون پخش شد تو اینترنت وااااااااااای! (لینک فیلم اینجا)

۴۸ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۳ بهمن ۹۲ ، ۲۱:۲۰
آزیتا م.ز
۲۳
بهمن ۹۲
برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید
۲۳ بهمن ۹۲ ، ۱۳:۱۷
آزیتا م.ز
۲۳
بهمن ۹۲

خیلی وقت بود که این سوال ذهنِ خیلیهارو مشغول کرده بود!


حالا از زبونِ خودش کوتاه بشنوید :)



typed text smiling smiley


دریافت
حجم: 162 کیلوبایت

۲۹ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۳ بهمن ۹۲ ، ۰۰:۰۶
آزیتا م.ز
۲۲
بهمن ۹۲


صورتی یادت هست، ما چقدر با هم خوش بودیم!؟ هر جا تو بودی من سرشار از احساسات رنگی میشدم! صورتی یادت هست ما با هم آواز میخواندیم! چه اهمیت داشت اگر کسی پُشت سرمان متلک می انداخت ، هوی پلنگِ صورتی را ببین! صورتی تو میدانی ، داشتنِ یک زندگی مثلِ پلنگ صورتی آرزوی من است! اصلا کاش من پلنگِ صورتی بودم! آنقدر راحت یک سطل رنگ دستم میگرفتم و همه جا را صورتی میکردم! همۀ چیزهایِ زشت را میکَندم و جایش گلهای صورتی میکاشتم! صورتی تو قشنگ میخندی...اما من این روزها در گریه میخندم! باز نیایی به من بگویی، پاشو کاسه و کوزه ات را جمع کن! خوشی زده زیر دلت! خودت خــــــــوب میدانی از زمانی که من ،مثل تو صورتی بودم کمی گذشته! تو رفتی یا من رفتم؟ یادم نمیاید! یادم میاید من در خیالات با تو شریک میشدم! یک مهِ صورتیِ شیرین مرا احاطه میکرد! مثل یک پشمکِ صورتی! تو به من میخندیدی و من برایت میرقصیدم! اینها اوهام نیست ، اینها تاثیراتِ یک جور دخانیات نیست! اینها واقعیت است!



صورتی تو خودت بهشان بگو..تو شاهد بودی...تو بهشان بگو! صورتی چرا رفتی؟

برگرد...اینجا کسی برایِ تو دلتنگ است! خودت را لوس کردی دیگر! شاید هم از اولش لوس بودی...خیلیها معتقدند تو خیلی لوسی! اما اگر لوس بودن اینقدر خوشرنگ است ، همان بهتر که لوس باشی! اصلا منم لوسم! صورتی میگویم بیا با هم لوس بازی در آوریم! بگذار مردم هر چه میخواهند، بگویند! آنها چه میفهمند صورتی بودن چه حــــــــــــــــــالی میدهد!؟ مردم رنگهایِ چِرک تاب را دوست دارند! دوست ندارند با یک لکه کثیف به نظر برسند! صورتی، میدانی که، صورتی که باشی با یک نقطۀ تیره هم کِدِر میشوی! ولش کن صورتی، دستت را به من بده، بیا لبهایت را غنچه کن! بگذار من صورتی وار لبهایت را ببوسم! آنها که نمیدانند یک بوسۀ صورتی چقدر شیرین است...آنها نمیدانند!


+قابل توجه بعضی از دوستان، این عکس همون عکسه!!!! نوچ نوچ (آیکون سر تکان دادن از رویِ تاسف) خخخخخخ

۲۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۲ بهمن ۹۲ ، ۱۳:۵۶
آزیتا م.ز
۲۲
بهمن ۹۲

کله سحر....رینگ رینگ تلفن زنگ زده!!! بدو از تخت پریدم بیرون......


- بله؟

- سلام عزیزم، خوبی؟ (صدای خانومی جوان با لهجه)

- ببخشید شما؟

- حالت خوبه فهیــــــــــمه؟!؟! (یه آقایی هم از دورتر داره میگه بپرس خواب بودی؟)

- اشتباه گرفتید.... :|

- فهیمه خواب بودی؟

- اشتباه گرفتید :/

- ینی شما فهیمه نیستی؟

- نه...

- پَ فهیمه کجاست؟

- خانوم میگم کلا شماره رو اشتباه گرفتیــــــــــــــد!!!!

- هاااااااااااااا خُب از اول میگفتی....ببخشید..... تق!

- suicide emoticon

۲۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۲ بهمن ۹۲ ، ۱۱:۵۲
آزیتا م.ز
۲۱
بهمن ۹۲

اینجا هوا بس جوانمردانه بهاری است :)


اونقدر بهاریِ که انواع بسیـــــــــــــــــــــــــــــــار متنوع پشه های اینجا نیز کُرور کُرور از تخم در اومدن و به شغلِ شریفِ سرویس کردنِ چشم و چالِ انسانها مشغولند :)


 یک پیاده روی در بعد از ظهر را ببینید!

۳۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۱ بهمن ۹۲ ، ۱۸:۳۰
آزیتا م.ز
۲۰
بهمن ۹۲

حالا من از استرسم بنویسم،شما باید بیاید اینقد فازِ غم بردارید عایا؟؟؟؟؟

اگه از غم بنویسم چه موکونید گویا؟ :)))


برای تغییر فضایِ وبلاگ..بفرمایید کوتاه بشنوید! :)



laughter emoticon



دریافت
حجم: 274 کیلوبایت

۳۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۰ بهمن ۹۲ ، ۲۲:۰۰
آزیتا م.ز
۲۰
بهمن ۹۲

این روزها استرس مرا در خود غرق میکند! بعد من به خودم نهیب میزنم که آرام باش! هیچ چیزی ارزش این همه استرس تو را ندارد! مگر نه اینکه همین 9 ماه پیش تمام دار و ندارت که 7 میلیون تومان بود ریختی در حلقومِ چند عدد شیّاد! بعدش هم آب از آب تکان نخورد! مگر نه اینکه تو الان با دیدنِ کتاب ، کلی غضه میخوری که چرا کتابخانۀ 1000 کتابی ات را برایِ چِندِرغاز فروختی اما الان هیچ رغبتی هم به داشتنِ کتاب نداری! اصلا هیچ چیزی ارزشِ استرس داشتن را ندارد! چون چه اتفاق بیفتد چه نیفتد! زمان برایِ ما توقفی نمیکند! گازش را میگیرد ، از روی ما رد میشود و به هیچ جایش هم نیست ، که ما سرِ پیچِ قبلی چپ کرده ایم!

من چندباره و چند باره این حرفها را با خودم تکرار میکنم اما گاهی یک دفعه در رختخواب، موجی مرا در بر میگیرد که گرمم میشود، داغ میکنم! پتو را کنار میزنم! احساس میکنم نفسم بالا نمیاید! بعد استرس آرام آرام مرا خفه میکند! مثل یک مسافر زندگی کردن، سخت است! به جایی تعلق خاطر نداشتن ،سخت است! من سالهاست مسافرگونه زندگی میکنم! یکجور حسِ آوارگی دارد! هر بار که میخواهم از اینجا به تهران برگردم عزا میگیرم و هر بار موقع برگشتم از تهران به خراب آباد زاری میکنم! بعد درست در همین زمانهاست که غولِ استرس بیشتر برایم دست و پنجه نرم میکند! اما اینبار از هر بار بدتر است! من تا کمتر از یک هفتۀ دیگر عازم تهران هستم و این بار از هر بار بیشتر استرس دارم! دلایلی دارد! چند دلیل دارد!که نمیتوانم اینجا بگویم! نه اینکه چیزهایِ خیلی محرمانه ای باشند ها! نه! ولی به زبان آوردنشان سخت است!

ترمِ آخرِ دانشگاه که بودم هم همین احساس را داشتم! آنقدر از تمام شدن درسم و مجبور بودن به برگشتنم به خانه ای که در آن آرامشی نداشتم ،استرس داشتم که دلم میخواست ، یک روز همان زمانی که رویِ تختِ پر آرامشم در خانه ام در همدان! تنها جایی که به آن تعلق خاطر داشتم! آرام دراز بکشم، چشمانم را ببندم! و دیگر هرگز بیدار نشوم! ساکت و رها! بی حرکت روی تختِ مهربانم ، بی جان بیفتم و خیالم نباشد که ماشینِ زمان مثلِ یک سگِ مُرده از رویم رد میشود و میرود پی کارش! و من مجبور نیستم دنبالشم بدوم و واق واق کنم!


11 خرداد 1391

شوش دانیال، رود کرخه


این روزها هم همین حال را دارم حتی کمی بدتر! بدترش این است که حتی دیگر به تختخوابم هم تعلق خاطر ندارم! آنجا هم برایم شده یک قبرِ راحت! دیگر باید بروم روی آب دراز بکشم و آرام چشمانم را ببندم و به خوابِ عمیقی فرو بروم...آنقدر عمیــــــق تا ذره ذره، آب مرا فرا بگیرد! شاید تمامِ استرسهایِ زندگی هم همراه من غرق شوند!!شاید در بین مولکولهای آب ، آرام بگیرم!!!!شاید!

۲۶ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ بهمن ۹۲ ، ۱۵:۳۱
آزیتا م.ز
۱۹
بهمن ۹۲

مواظب باش! مواظب باش مرا هم نزنی بگذار کج خُلقیهایم همان پایین بماند! مثل آبغوره هایی که مادر بزرگ میگذاشت پُشتِ پنجره تا آفتاب بخورند و خوشرنگ شوند، من هم یک مَن، لِردهای دوست نداشتنی دارم که ته نشین شدند! مواظب باش مرا هم نزنی، بگذار شفاف بمانم! با احتیاط تکانم بده! مثلِ این دوغهایِ گازداری که اگر قبل از باز کردنِ درشان، خـــــوب بهم بزنیشان، وقتی درشان را باز کنی، فوران میکنند و کفشان همه جا را گند میزند! حواست باشد، اگر میخواهی دوغت حروم نشود و همه جا به گند کشیده نشود! با احتیاط تکانم بده! برایِ شکستنم یک تلنگُر لازم و کافی است! گاهی احساس میکنم شاید یک فوت هم، کافی باشد! اَه! آدم اینقدر زود رنج! میگویند اگر پوستت زیاد با موادِ شوینده و ضد عفونی کننده در تماس باشد، نازک میشود، ترک میخورد، با برخورد کوچکترین چیزی زخم میشود و خونریزی میکند! اما هر بار در زندگی سختی به سراغت میاید و روحت را به تازیانه میگیرد و به بادِ فنا میدهد، میگویند فولادِ آب دیده میشوی! از نظر من فقط زِر میزنند! چون روحِ من الان نازکتر از پوستِ پیاز شده است! با دیدن یک اخم خراش بر میدارد! اَه اَه ! چه رقّت انگیز!




حالا بیا با من خوب تا کن! نه مرا هم بزن، نه تکانم بده! بگذار آرام یگ گوشه بنشینم و منتظر بمانم که این زندگی باز چه چیزی در چنته دارد تا مرا صیقل دهد!



۳۶ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۹ بهمن ۹۲ ، ۲۲:۵۲
آزیتا م.ز