رو مخ‌ترین غلط باب شده این روزها در شبکه‌های اجتماعی که توانایی اینو داره در کسری از ثانیه شخص نویسنده‌اش رو از چشم من بندازه نوشتن، "راجع به" به صورت "راجب" است !!!
ینی اگه در حال زدن درست‌ترین حرف عالم هم باشه دلم میخواد همون لحظه بلاکش کنم :|
کاش میتونستم فریاد بزنم آخه باسواد میخوای کلمه عربی استفاده کنی، بکنننننن!!!! درست بکن !!! 🤦🏻♀️
من تا چند سال پیشا همش سمت مازندران رفته بودم سفر، رشتگردی و گیلان رفتن برای ما مرسوم نبود، چون سمت مازندران جا و دوست و فامیل داشتیم و خب همش اون سمت بودیم.
سالها پیش حدود ۱۰ سال بیشتر شاید، یه ۴ روز از مازندران به سمت رشت رفتیم، عید بود و هر شهر پر از ترافیک ، ۸ ساعت طول کشید تا رسیدیم به رشت. خونه دوستی مهمون بودیم . اینا کل روز رو خواب بودن حدود ساعت ۲ و ۳ بعدازظهر تازه از خواب پا میشدن ، دیگه تا یه دوری تو خونه بزرگشون میخوردن میشد ۵ !!! ۲ ساعتم طول می‌کشید آرایش کنن و حاضر شن در بهترین حالت ساعت ۶ و ۷ دیگه از خونه میزدیم بیرون !!
همسفرم که دو روز موند و فرار کرد من یه چند روزی بیشتر اونجا موندم! یه شب من خواب بودم ، ساعت ۴ صبح یهو دیدم زنگشون رو زدن ، عمه ایناشون عیددیدنی اومده بودن!! خلاصه اون چند روز اونجا من باورم نمیشد میگفتن کلا رشت و رشتی‌ها روز خوابن ، شب بیدارن واقعیه.. هی میگفتم مُشت نمونه خروار نیست حتما اینا اینجوری‌اند تا سالها بعد که اخیرا چندین بار رشت رفتم و فهمیدم که نخیرررررررر کلا منوال همینه و روز تو رشت تازه از ساعت ۵ شروع میشه :)))))) تا حالا تجربه‌اش رو داشتید؟
همیشه به اون دسته از آدمهایی که هدفگذاری میکنن یا از هدفهای سال جدید خودشون مینوسن یا حتی میگن تو فلان مقطع زمانی به اهدافم نرسیدم ، حسودی میکنم! شاید بهتر باشه بگم دیدن اونا شرم‌زده‌ام میکنه ! حتی رسیدن به این سوال تو رزومه کاری که ۵ سال آینده خودت رو کجا میبینی برام وحشت‌برانگیزه!
اینکه حس میکنم من هیچوقت نمیتونم چیزی رو اونقد شدید بخوام که برام تبدیل به هدف بشه! بدست آوردن یا انجام دادن هیچ کاری برام اونقد مهم نیست که هدف و انگیزه بخشم بشه! اینکه حتی آرزوهای پیشتر، بیشتر و الان کمترم هم حتی اونقد شفاف و مشخص نیستن که بتونم بنویسم، یا هدفگذاری حسابشون کرد منو میترسونه، شرمگین میکنه یا حس جداشدگی بهم میده!
تنها حس و فکر شفافی که تو وجودم دارم اینه که دلم میخواد یه روز برسه که از ته دل خوشحال باشم و از درون حس شادمانی کنم ولی برای این ، هدفی ندارم چون حتی نمیدونم که چی میتونه این حس رو با خودش بیاره که بخوام دنبال اون باشم و هدف هدف کنم :/
این خیلی بده که من ۱۰ ماه منتظرم تا بهار بیاد ولی بهار خیلی زرتی میاد و زارتی میره!
حالا در حین همین زرت رفتن اگه یه چیزی هم پیش بیاد که من نتونم درست ببینمش دیگه خیلی دلم میگیره ...
تو ۳۶۵ روز سال تهران دو هفته قشنگ و خوب و باحال و دلپذیره.
کاش میشد ساکن موقت تهران دو هفته‌ای بود. بنظرم بقیه بدیهاش اونقد زیاده که آدم اُوِردوزه دود و ترافیک و کلافگی میکنه!
کم سن که بودم همیشه فکر میکردم سر قبر کسی که رفته و نیستش، رفتن چه فایده ای داره؟
ولی اینکه گاهی به اینجا سر میزنم ، و باوجود اینستا و توییتر و تیک تاک و استاتوس واتس اپ و مابقی دوستان ، میبینم آمار بازدید هنوز میانگین ۷۰ ۸۰ تا بازدید روزانه میشه و ته دلم قند آب میشه ، نشون میده مرده‌هام اگه یکی سر قبرشون بره گویا خوشحال میشن :))) من در مورد مرگ و قبر صحبت نمیکنم ، این جمله رو از اول بخون.
تا ۱۴۰۱ هم هنوز برای این وبلاگ کامنت گذاشتن و این ینی تا اون موقع فکر میکردن تو این قبر ، مرده هست :))))
دلم برای روزهایی که می‌نوشتم تنگ شده روزهایی که خیلی چیزها برام مهم نبود و خیلی چیزهای دیگه مهم بود و بالعکس ! اگه نفهمیدی چی گفتم مهم نیست :)
سلام!
سال نو مبارک ... امیدوارم در سال جدید کمتر سختی بکشید چون تجربه ثابت کرده زندگی کلا سخته! تاحالا هم خلافش ثابت نشده.. پس حالا آرزو و امید و اینای من مهم نیست ... دیگه کلا سعی کنید هر چه بیشتر شُل کنید تا رنج کمتری بکشید... آه..
