ماهیگیری برایِ تفریح!

آدمها اینجوری اند، خیلی تلاش میکنند برای "دوست داشتنی" بودن!!! مخصوصا وقتی کسی جلویشان سبز شود که احساس کنند، چه خوب است اگر توجه او را به دست بیاورند!!! چه خوب است که خودشان را در دلِ این یکی جا کنند!!! شاید اصلا بد نباشد که بشوند مخاطب خاصِ همان طرف!!! مثلا طرف یک چیزهایی دارد که اینها خوششان آمده! دوست دارند بهش نزدیک شوند، که سلامشان را علیک بگوید.... حالا یا با نیت شوم یا غیر شوم، یا اصلا مثبت....

بعد، آدمها تصمیم میگیرند هر کدام به شیوهٔ خودشان دست به کار شوند!! بروند تو فازِ دلبری! بعضیها هم اسمش را میگذارند مُخ زنی... خلاصه شروع میکنند!!! بعضیها که کم حوصله ترند، زارت میروند سرِ اصل موضوع! فِرت میروند پیشنهادِ بی شرمانه میدهند، کمی سِمِج میشوند و از آنجایی که معمولا این روش جوابِ معکوس میدهد، تو پَرشان میخورد و بعد مجبور میشوند با دلی شکسته و ذوقی کور شده، میدان را ترک کنند!

یک سری هستند با حوصله ترند.... یکجورایی زیر پوستی و آرام آرام به حریمِ خصوصی فردِ مورد نظر وارد میشوند... یواش یواش جذابیتهایشان را رو میکنند... از هنرهایشان پرده برداری میکنند... هر از چندگاهی مهربانی میکنند... در یک زمانِ کِشدار، به سوژه توجه میکنند... هر از چندگاهی هم کمرنگ تر میشوند و درست در مواقع خاص پررنگ میشوند... یک جمله میگویند که همچین نفوذ میکند تا فیها خالدون طرف... اینجور آدمها کارشان را بلدند!!! خوب بلدند دلبری کنند... میایند و الکی الکی، خیلی زیر پوستی میشوند نقطهٔ توجهِ آدمی که شاید باور کردنش حتی برای خودشان هم سخت باشد... خُب از اینجا به بعدش چند حالت دارد...

یک حالتش این است که طرف به مقصودش رسیده و به طرف نزدیک میشود، با او حرف میزند، دوست میشود، حتی شاید رابطه خیلی جلوتر از دوستی هم برود، اصلا کار به جاهای خیلی باریک بکشد... خیلی ادامه دار و عمیق تر شود... دیگر خودتان بهتر میدانید، لازم نیست من با این حالم توضیح بیشتری بدهم!!!!

گاهی هم طرف اصلا از اول نیتش خراب بوده اما حالا که طرف وا داده و اجازهٔ ورود به حریمش را صادر کرده.... عینِ آب خوردن میایدُ همان نقشهٔ شومش را تا هر حدی که بتواند عملی میکند و به عبارتی سوء استفاده میکند و همانطوری که آمده بود، خیلی زیر پوستی و بی سر و صدا هم میرود گورش را گم میکند!

اما بعضی آدمها هم میشوند علامت سوال... می آیندُ دلِ طرف را میبرندُ توجهش را جلب میکنند بعد جاخالی میدهند!!! انگار که انتظارش را نداشته اند که موفق شوند!!! بعد قضیه برعکس میشود، حالا که ماهی طلایی، اسیرِ تورشان شده آنها پا پس میکشندُ ماهی دنبالشان میرود!!!

یه حالتِ عجیبِ دیگری هم وجود دارد! آن هم این که... آنقدر ماهی دنبال صیادش شنا میکند و صیاد فرار میکند و پا پس میکشد که ماهی خسته میشود!!! ادامهٔ این ماجرا را بی فایده میبیند و برمیگردد به دنیایِ معمولیِ خودش، آن هم در حالی که پسِ ذهنش همیشه شخصی را دارد که بی دلیل آمد، دلش را بُرد، اما بعد جا زد!!!! تا اینجایش هیچ!! اصلا طبیعی!!! اصلا به درک!!! اما چندی میگذرد، ماهی تمامِ سعی خود را کرده که به جریانِ عادیِ زندگیِ خودش برگردد ... گَردِ بی تفاوتی روی ماجرایش نشسته است.... آن وقت دوباره در همین بزنگاه... دوباره صیاد برمیگردد، دلبری ای میکند، خودی نشان میدهدُ داغی تازه میکند و طبق عادتِ همیشه اش دَر میرود!!!!!!

ماهی مینشیند؛ مُدام به قصد و نیتِ طرف فکر میکند و تنها چیزی که به ذهنش میرسد ، این است که طرف کِرم دارد ، آن هم از نوعِ حاد و مزمن!

نظر شما چیست؟ شما به ذهنتان چه میرسد؟