از آن قوانینِ رو اعصاب!

خب الان چند سالی هست که موجِ قانونِ جاذبه و جذبُ این چیزهاست که تو دنیا راه افتاده، میگن هر چی رو که بیشتر دوست داشته باشی هر چی رو که با تمامِ وجودت بخوای همون به طرف تو جذب میشه و بالاخره از یه طریقی بدستت میرسه یا تو اون موقعیت قرار میگیری... اما من میگم نه! به نظر من همون حرفی که قدیمیها زدن الکی نزدن، کلا قدیمیها هیچ چیزشون الکی نبوده! همون حرفی که میگن از هر چی بدت بیاد ، سرت میاد یا اینکه مار از پونه بدش میاد دم لونش سبز میشه!

ربطِ عکس رو خودتون پیدا کنید :دی

92,01,13

یه جایی بینِ نور و نوشهر 

کلا دنیا از نظر من رو همین قانون میچرخه، رو قانونِ نقطه ضعفها!! دنیا رو قوانینی میچرخه که ما رو پوست کلفت کنه، که ما رو خُرد کنه تا ما مجبور باشیم مدام از نو خودمون رو بسازیم، که مجبور باشیم اون قسمتهای ضعیف روحمون رو مقاومسازی کنیم! مثلا همین من، من از مردهایِ بداخلاق و اخمو بدم میاد اما چی؟ تمامِ مردهایی که به طور جدی وارد زندگیم شدن اخمو و گَنده دماغ بودن، از همون مردِ اول زندگیم که پدرم باشه بگیر تا همین الانش! یا مثلا من از اسباب کشی و تغییر مکانِ زندگیم به طور مداوم متنفرم اما چی؟ از عنفوانِ کودکی در حال اسباب کشی بودم تا همین حالا! الان که دیگه شده قوز بالا قوز، الان بطور مداوم مثل یویو زندگی میکنم! یا اینکه شخصی رو میشناسم که وقتی مو تو غذاش میبینه منزجر میشه و از خود بیخود!! حالا اگه احیانا پای مویی تو غذا وسط باشه حتما زارت میفته تو بشقابِ ایشون... نه اینکه مثلا هیچوقت نشده باشه که مو تو بشقاب من یا بقیه بیفته اما به همون قدری که من زیاد به این قضیه حساس نیستم همون قدرم احتمالش کمه که مو تو بشقاب من باشه! اگه بخوام از این مثالها بزنم که مصداقِ بارزِ از هر چی بدت بیاد سرت میاده، میتونم یه مثنوی مثال بزنم!! حتی خود شما؟ خود شما صدها مورد تو ذهنتون دارید که مصداقِ همین موضوعه!

به نظر من دنیا اینقد به این روند ادامه میده که یا ما به وسیلهٔ نقطه ضعفهامون پودر میشیمُ از بین میریم یا اینکه یاد میگیریم اون نقاط رو قوی کنیمُ یه بیلاخِ گنده واسه دنیا بفرستیم...و درست در همون لحظهٔ طلاییِ که نقطه ضعفِ ما دیگه نقطه ضعف نیس و ماهیتِ خودش رو از دست داده، دیگه محالِ که پونه ای دم درِ لونهٔ ما سبز بشه.

شاید هم بشه یه نتیجه گیریِ برعکس کرد مثلا بیایم از چیزهایی که میخوایم و دوست داریم بدمون بیاد، مثلا من باید از پول داشتن ، از تو جایِ خوش آب و هوا زندگی کردن ، از آزاد بودن از بی پروا بودن از مردهای خوشتیپ و خوش قیافه و پولدار و خوش اخلاق.... و از خیلی چیزهای دیگه متنفر باشم  خخخخخ لابد اون وقتِ که همشون با هم سرم هَوار میشن  و در آن حین باید نغمهٔ  منُ این همه خوشبختی محاله محاله محاله  رو با صدای بلند سر بدم :))