و عشق یک بیماری بدخیمِ روحی بود...

اگر روزی دختری داشته باشم، حتما قبل از اینکه به سنِ عشق و عاشقی برسد، کتابِ داستانِ زندگیِ خودم را خواهم نوشت! آن وقت کتاب را بطور خام و بدون سانسور دستش خواهم داد تا بخواند. خوشم نمیاید از آن مادرهایی باشم که مدام در گوشِ بچه هایشان نصیحت زمزمه میکنند ... که مطمئنا بچه ها برایِ نصیحتها تره خُرد نخواهند کرد که هیچ...آن وقت مادرشان هم به چشمِ یک زهرماری نگاه میکنند که ره به ره در حالِ حالگیری میباشد...مینویسمُ دستش میدهم تا خودش بخواند که ببیند وقتی دلِ آدم جوان است چقدر احمق است...که وقتی دلِ آدم جوان است چقدر تشنۀ محبت است ، درست مثل بچه ای که با یک آدامس خر میشود...با یک کلامِ محبت آمیز خر که هیچی عاشق میشود...که آن روزها که آدم جوان است چقدر عشق جدی به نظر میاید..چقدر خوشایند خود نمایی میکند..که آدمها مثل آب خوردن عاشق میشوند و میپندارند با این عشقشان میتوانند دنیا را فتح کنند ...درست در آن لحظات چنان قدرتی در خودشان احساس میکنند که خیال میکنند کُل کائنات فقط در حالِ چرخیدن به دور محورِ همین عشق هستند..عشقی که اگر باشد همه چیز است و اگر نباشد هیــــــــچ! آدمها وقتی جوانند فکرهایِ خامی میکنند...در کتابم خواهم نوشت که من هم روزی چقدر عاشق بودم ، مینویسم که همه حق دارند عاشق شوند...همه حق دارند در یک حماقتِ خودخواسته غوطه ور شوند و از آن لذت ببرند و حتی خود را تباهِ آن کنند..مینویسم که مادرت این چیزها را میفهمد..که مادرت هم روزی عشقِ جوانی اش را جدی گرفته بود..که چه شبهایی برایش زاری کرده بود که چقدر برایش دعا کرده بود که فکر میکرده اگر این عشق نباشد او هم نیس..که فکر میکرده با این عشق ، بی شک خوشبخت ترین دخترِ دنیا خواهد بود!! اما چه.. اما عشق زیبا بود ، دل انگیز بود..مثل غروب خورشید که از طلوعش زیباتر است...که آدم را مسخ و مسحور میکند اما بعد از هر غروبی تاریکیِ شب است...دخترم به غروبها دل نبند با غروبها عاشق نشو...بعد از غروب همه چیز در تاریکیِ عمیقی فرو میرود..و من طاقت رنج کشیدنِ دلِ کوچولویِ تو را ندارم!

شوش دانیال
90.11.1

در ادامه میتونید شعری از خودم با صدای خودم رو به سمع و بصر برسونید...

دریافت
حجم: 1.09 مگابایت



عاشقم بمون

هنوزم دوسِت دارم بیشتر و بیشتر

عاشقم بمون حتی یه خُرده بیشتر

من بی تو آشفته میشم میرم میمیرم

دلتنگُ دلمُرده میشم، تو عشق اسیرم

ببین که عشق رو دستمون داره میمیره

از این بی تو بودن، دلی میگیره

عاشقم بمون حتی یه ذره

نذار ببینم، پیشم نیستیُ دل بی تو درده

عاشق بمونی واست میمیرم

ستاره رو از آسمون واست میگیرم

نذار همه بگن که، عشق الکی بود

یه بازیِ تموم شده تو بچگی بود

اگه نمونی دنیا قفس میشه

عشقم واسم یه بازی، تو هوس میشه

بذار همه بدونن که مقدس بود

دلم واسه عشقت یه عالمه بس بود

بذار همه بدونن که عاشقت بودم

عشقت واسه دردم یه عالمه کَس بود

عاشقم بمون حتی یه ذره

نذار بگم که بی تو عشق با دلم قهره

نذار که بی تو باشم بی عشق فنا شم

بمون که من از عشقت بِت مبتلا شم

بمون که من دوباره ترانه ای بسازم

تو بازیِ بچگی، دوباره دل ببازم

آزیتا
نهمِ آذر 89

+بابتِ زیاد شعرگونه نبودنش مرا ببخشایید :)

+عنوان:مصرعی از مهدی موسوی