روزهایی با طعم آب پرتقال

خب این روزها که شما از من خبر ندارید من رفتم کباب خوردم، توی جالیز راه رفتم قورباغه بازی کردم از روی بوته ، خیار محلی چیدم... اونقد خیار خوردم که دلم درد گرفت... بستنی با شیر محلی خوردم.. که اندازهٔ تمامِ کودکیها خوشمزه بوددد... کنار دریا با ماشین و پیاده راه رفتم... چند باری از تهِ دل خندیدم... دلم تمشک خواست اما روم نشد وایسیم بخریم...تو یه کافهٔ درب و داغونِ کنار جاده یه نیمروی خوشمزه خوردم... جوجه های مرغ و خروسها رو نگاه کردم که تو حیاط شیطونی میکردن...تو یه رستوران سلف سرویسِ خیلی شلوغه با کلاس یه املت و صبحونهٔ خیلی بدمزه خوردم.. خخخ همچنان به این باورم بیشتر اطمینان حاصل کردم که رستوران هرچی سوسکی تر غذاش خوشمزه تر..یه پرورش ماهیِ مدرن رو از نزدیک دیدم... کلی ماهی قزل آلا خریدم... دلم میخواس چای لاهیجان بخرم اما نشد...دُمِ یه سمندرِ خوش خط و خال رو گرفتم تا حال اونایی که میترسیدن رو بگیرم، یه مرد روستاییِ خیلی مهربون رو دیدم که میتونست یه طنز نویسِ معرکه باشه... من چند روزی یک آزیِ واقعا شاد بودم...خیلی شاد...شاد با چاشنیِ سکوت

+ از اونایی که نگرانشون کردم معذرت میخوام... ببخشید.. :) درسته آپ نکردم اما به یادتون بودم اما نمیدونم چرا نمیتونستم چیزی بنویسم

+اونایی هم که فکر میکردن با حرف زدناشون پشت سر من خیلی حال من رو گرفتن ، تسلیت خدمتشون عرض میکنم !!