امروز من اصن قصد نداشتم سفره بچینم ، از بس که فکر میکردم مطمئنا سفره خعلی زشت میشه!!! چون هیچ ظرف خوشگلی پیدا نمیشه!! اما ظهر یه دوست نازنینی با کلی انرژی بهم زنگ زد!! و کلی ترغیبم کرد، با حداقل امکانات سفره چیدم تا کنار شما و داداشم که تازه از گرد راه رسیده ، سال رو تحویل کنم :)
به سفره هفت سینمون نخندین بچه ها :)
مهم صفا و صمیمیته :)))
به افتخار همهٔ شما که به بی حفاظ رونق دادید :)
از اونجایی که شواهد نشون میده، افرادِ زیادی این اطراف نیستن :)) ولی بنده با عزمی راسخ همینجا هستم و تند تند از خودم پُست در میکنم تا نشون بدم که یه وبلاگ نویسِ اصیل خخخخ وبلاگش مثل ناموسشِ :))) و هیچ مناسبتی هرچند مهمی نمیتونه کاری کنه که وبلاگش یادش بره!!!
خب میدونید من چند سالی بود که شب عید سبزی پلو با ماهی نخورده بودم!!! یعنی درست از وقتی که شبهای عید مامانم نبود که با پایبندیِ راسخ این سنت رو بجا بیاره!!! تقریبا پنج سالی میشه!!! یک خانوادهٔ از هم گسیخته یک دردِ کهنه است که معمولا تو مناسبتهای خاص سر باز میکنه و اما مقابله کردن با این حسِ بدِ القا شده، نیرویِ عظیمی میخواد!!! البته که من سالهاست تلاش خودم رو برای خوب و شاد بودن کردم و میکنم :) زین رو دیشب سبزی خریدم تا سبزی پلو درست کنم :) و از اونجایی هم که خواستم شخص شخیصِ ماهیِ تُن هم در شبِ عید من سهیم باشه ، سبزی پلو با کنسرو ماهیِ تُن نوش جان نمودیَم :D چیه مگه؟ ماهی، ماهیِ دیگه!!! حالا چه سفید چه شوریده چه تُن!! :))))
خب از اونجایی هم که برادرم شمال به سر میبره، منُ سبزی پلو و ماهیِ تُن عزیز، دور هم شب عید را سپری کردیم :)
شما شب عید رسم دارید چی بخورید؟؟؟ سبزی پلو با ماهی؟ یا چیزهای دیگه؟ هرچند انگار کسی این دور و بر وقت نداره اما اگه دوس داشتین بیاین تعریف کنید یا اگه عکسی گرفتید برام بزارید تا منم با سفره هاتون شریک بشم :)
تو این قسمت کلاه قرمزی اینا خونه تکونی داشتن، یاد خونه تکونیِ خودمون افتادم :))))))
دریافتسلام سلام.....
ای بابا نزن عاغا....اون لنگه دمپایی حیفه دع پرت نکن!!! اوخ اوخ.... نزنید بابا !!!! بچه که زدن نداره حالا 24 ساعت نبودم!!! گناه که نکردم!!! عاغا من شرمنده ام اصن.... اوخ... حالا که یه لنگه اش رو پرت کردی بی زحمت اون یکی لنگه هم پرت کن ، لااقل جفت بشه بتونم استفاده کنم!!! فقط یه ذره آروم تر بزن، منو خدا زده دیگه، گناه دارم :)))))
خب جونم براتون بگه بنده دیشب مهمونی دعوت بودم با جمعی از دوستانِ بسیار با معرفت، گل، سنبل، دوست داشتنی و اهلِ حال!!! هر چی بگم کم گفتم اصن... :) به صرفِ خوشمزه جاتِ اساسی و چهارشنبه سوری و همچنین بزن و بکوب :دی خداییش جاتون خالی بود از ته دلم میگم ، تازشم همشم به فکرتون بودم (آیکونِ راستکی)
تو حیاط یه آتیش صمیمانه بود با کمی مخلفات:) البته یک عدد آقای شیطون هم تو جمع بود که علاوه بر دَر کردنیهای خوشگلِ بی صدا چند بسته کپسولی هم خریده بود که بعد از ترکاندنِ چند عدد ، موردِ خشم و غضب جمع قرار گرفت و کپسولیهایش توسط شخصِ شخیصی ضبط و بایگانی شد ;) سپس در قسمتی از تنِ بنده نیز عروسی شد خخخخخخ آیکونِ حال کردم!!! :دی
دیشب
الان که دارم این پست رو مینویسم، به ذهنم رسید که چه حیف شد دیروز بهتون نگفتم که همتون از چهارشنبه سوریتون عکسهای خوشگل بگیرید ، بعد واسم بفرستید تا یه پست با عکسهای شما بذارم!!! دلم میخواست ببینم شما چطور گذروندید... :)
حالا بریم که داشته باشیم قسمتی از چهارشنبه سوریِ دیشب را به روایتِ تصویر....
دیروز داداشم داشت تو کمد قدیمیش دنبال یه چیزی میگشت، یهو گفت آزی یه چیزی نشونت بدم کَفِت میبره!!! گفتم چی؟؟؟!! :دی
بعد یهو یه کاغذ داد دستم :)
گفتم عَعَعَعَعَعَعَعَعَـــــــــــــــــــــــــــ .....
دوستِ شاعر پیشهٔ من مرسی که یه ذره از روحِ لطیفت به من هدیه دادی ممنون Masi جونم
اگر خیابان شوی، من کوچه بن بست می شوم تا در انتهای راه بهم برسیم...
تو اگر کوچه بن بست باشی من پنجره می شوم روبروی تو...
تو اگر پنجره باشی من درخت میشوم در مسیر باد و طوفانِ سمت تو...
تو اگر بادو طوفان شوی من غبار می شوم در دل تو...
آزیتا تو مث یک سنجاقک صورتی هستی... گاهی هم یک خورشید صورتی...گاهی یک بارون صورتی...
وسط سیاهی باغ خیال من...
بگم صورتیش از اون شبرنگیای خوشرنگه ک من دوس دارم...درسته که امروز ناهار نخوردم اما عوضش عصرش داداشم یه حالِ اساسی بهم داد و مرا بعد از دو سال به مُراد دلم رسوند :)
یعنی راستش رفتیم دیزی بزنیم، تموم کرده بود....مجبور شدیم اینو بزنیم...مجبور شدیم، میفهمید؟؟؟؟ مجبــــــــــور! خخخخ
میدونید کِلَپچ از اون غذاهاییِ که دوستدارانش،فداییِ آنند و دوست ندارانش دچارِ حسِ انزجار به آن :D
یه سری به به و چه چه سر میدن یه سری اَخ و پیف خخخخخ
منم که اصلا تابلو نیس جزِ کدوم دسته ام؟ :))))
خداییش تو زمستونُ هوای سرد یا ملس ده برابر میچسبه...
موقع تناوُل به یادِ بر و بچِ کله پاچه خور بودم ;) از جمله حاجی و خانم مهندس :)
آزی: آقای همکار این متن رو ایمیل کرد واسم و گیر داد که بذارش تو وبلاگت.من اصلا برام اهمیتی نداشت که بخوام جوابی به کسی بدم، اما آقای همکار خواهش کرد منم قبول کردم!
بخونید
قضاوت با خودتون :)
سلام
من آقای همکار هستم.
واسه پست "گوشهای خود را به ما بسپارید (9)" یه بنده خدایی به اسم "رهگذر" این کامنت رو گذاشت: "خاک بر سر خودت و اون همکار گوه تر از خودت فک کردین خیلی با نمکین چندشای عوضی اینا حرفای بی پرده نیست اینا حرفای از سر زیادی فشار اومدن به شما عوضیاست".
این کامنت خیلی من رو ناراحت کرد و خواستم جوابم رو به ایشون داده باشم.
آقا یا خانوم رهگذر
نمیدونم چرا امثال شما تا میخوان دو کلمه حرف بزنن
چهار تا فحش و بد و بیراه هم قاطی جملاتشون میکنن! به هر حال شمایی که
ادعای نجابت و دینداریت میشه لطفا این حدیث امام رضا رو فراموش نکن که: "نزد خداوند، کافر خوشرو از مومن ترشرو عزیزتر است!"
خوبه به جای جمع آوری دوستان تو این محیط صمیمی بریم تو فیسبوک و امثال فیسبوک، عکس های لخت خودمون رو بذاریم و با هم بلاسیم؟ تا
تفکرات امثال جنابعالی وجود داره و تا با این لحن صحبت میکنید معلومه که
میریم تو سایت هایی که نیاز به آنتی فیل.تر داره تا از لحن صحبت امثال شماها
دور باشیم.
به جای اینکه به یه فایل صوتی که خودمون با کلی اغراق بهش
گفتیم +15 فحش بدی، برو یه سری به سایت ها و وبلاگ های +18 بزن تا بفهمی دنیا دست
کیه! تا بدونی ما اینجا دور هم جمع شدیم تا غم ها و شادی های همدیگه رو با
هم تقسیم کنیم. تا کمی مشکلات زندگی رو فراموش کنیم و بفهمیم زندگی هرچند
هم سخت باشه ولی میشه خندید! تا کماکان امید داشته باشیم و امیدوار زندگی کنیم.
امثال من و خانوم م.زاده(آزی) از صبح تا
شب داریم تو یه خراب آبادی که بیش از 1000 کیلومتر از تهران فاصله داره جون
میکنیم تا امثال شماها دلشون خوش باشه که چرخ صنعت و تولید مملکت در حال چرخیدنه! حالا به نظر جنابعالی اینجا به دور از همه امکانات، به دور از یه ذره آسوده آرمیدن، به دور از حسرت یک لحظه زندگی بدون استرس بابت از سرویس خارج نشدن واحدهای تولیدی، به دور از آسایش و رفاه با دوستان و آشنایان بودن، داریم جون میکنیم تا باعث افتخار باشیم، عوضی بودنه؟! گه بودنه؟! حالا تو این شرایط سخت نیایم یه سرگرمی درست و حسابی درست کنیم تا دلمون خوش باشه؟! نیایم خودمون خودمون رو بانمک فرض کنیم تا لحظه ای استرس های کاری فراموش بشه؟! تا کماکان با امید کار کنیم و روحیه خودمون رو برای تولید و افزایش تولید حفظ کنیم؟.
هیچ میدونی روزی چند تا کامنت خصوصی دریافت میکنیم که "به جای رفتن و لاس زدن تو فیسبوک اینجا سر خودمون رو گرم میکنیم"، "به جای زانوی غم بغل کردن از شماها امید رو یاد گرفتیم و تلاش میکنیم"، "مرسی که من رو از تو خیابون علاف بودن و سوار ماشین پسرها شدن، پای سیستمم میخکوب کردید" "مرسی که از افسردگی بعد از طلاق نجاتم دادید" و ... !!!
به نظرت من واسه چی میام ادا در میارم؟ فکر کردی خوشم میاد؟ فکر کردی شخصیتم اینجوریه؟! نه عزیز من، فقط و فقط به خاطر اینکه خانوم م.زاده چند تا از این کامنت ها رو به من نشون داد که بفهمم بهتره اون خشک بودن و اتو کشیده بودن و ادعای شخصیت شدنم رو بذارم کنار تا یک دل دردمند شاد بشه!
ببین دوست عزیز، خواهشا وقتی حرفی میخوای بزنی و احتمالا "نهی از منکر" کنی، فحش نده! چون این دوره زمونه وقتی یکی کم میاره، سخن به ناسزا میگه! پس اگه میخوای تو زندگیت کم نیاری و موفق باشی نذار کسی بفهمه که کم آوردی.
سخن آخر اینکه "فکر میکنید به من فشار اومده"؟! راجع به این حرفت کلی واست نوشته بودم ولی بهتره سکوت کنم. سکوت خیلی معنا داره، خیلی !
و اما سخنی با خوانندگان این وبلاگ: "من بیدی نیستم که با این بادها بلرزم! ولی اگه روزی خانوم م.زاده گفت که آقای همکار از ایران رفته و از فایل صوتی تو وبلاگ من و افزایش تولید تو شرکت هم خبری نیست، بدونید به خاطر امثال این دوست عزیزمون، خانوم یا آقای رهگذر بوده! به قول خانوم م.زاده کمی خودشیفته فراهانی میشم و میگم که اگه مغزی دیگر اینجا را ترک کرد، فقط و فقط به خاطر ناسزاهایی بوده که شنیدم. من نه از اوضاع سیاسی گله دارم و نه از اوضاع اقتصادی و نه از اوضاع فرهنگی. ولی چند نفری بودن که به من خیلی توهین کردن و متاسفانه این کامنت "رهگذر" هم اون خاطرات رو برای من زنده کرد".
