باز این چه موجش است؟

شبیهِ یک  جور موج است، شایدم یک مدل سونامی...وقتی می آید همه را با خود میبرد! این دنیایِ وبلاگی یا در کُل مجازی را میگویم! مثلا یک زمانی Inbox ایمیلمان پر میشد از ایمیلهای مثبت اندیشی و تصاویر جالب و جک و طنز که دوستانمان برایمان فوروارد میکردند، نه اینکه فقط برایِ ما ها..نع! ما را گذاشته بودند تویِ یک لیستِ چند ده تایی و برایِ همه میفرستادند...یا حتی در همین Add list یاهو مسنجر، یادتان هست هر وقت بازش میکردیم کلی off داشتیم از جملاتِ فیلسوفانه و عاشقانه و ادبی که افراد send to all میکردند...کلا بضی چیزها موج است...میاید همه را با خودش میبرد و بعد هم تمام میشود! مثلا یکهو هزار تا وبلاگ پیدا میشوند که نویسندگانشان با کلی شور و شوق مینویسن،هر روز آپ میکنند، جالب مینویسند و جالب هم جوابِ کامنتها را میدهند...بعد یکهو موجی میاید...بهش میگویند موجِ بی حوصلگی...انگار همه دسته جمعی تصمیم میگیرند بی حوصله شوند، دیگر نه خودشان حالِ نوشتن دارند نه حالِ خواندنِ نوشته های بقیه..نه حتی کامنت گذاشتن! انگار همه با هم به این نتیجه میرسند که خُب که چی؟ حالا ما نوشتیم بقیه هم خواندن...چیزی عوض میشود...؟آبی گرم میشود...؟ یه موجِ دیگر هم هست...بهش میگویند موجِ خاموشی...یکهو همه تصمیم میگیرند خاموش شوند ، حوصله یشان از حرف زدن و کامنت گذاشتن سر میرود ...همه میشوند مخاطب خاموش...حالا  از موجهای ایامِ امتحان میشود چشم پوشی کرد! جالبیِ موج امتحانا این است که وبلاگ نویسان دانشجو دقیقا در همین ایام، بر عکسِ تصورات، پُر کار تر میشوند اما مدام میگویند که ایشالا امتحانا که تموم شد، برمیگردیم ،بیشتر میخوانیم و  بیشتر مینویسیم! اما تا امتحانها تمام میشوند ، همه سکوت اختیار میکنند، اصلا وبلاگشان متروکه میشود ،میروند سفر! مهمونی!...نمیدانم کجا!!!؟ خلاصه اینها همه موج است! سونامی است! وبلاگ نویسهای اصیل هیچوقت واردِ موجها نمیشوند!به بی حوصلگیشان رو نمیدهند! به خاموش و روشن شدنِ مخاطبین توجهی نمیکنند! آنها همیشه، افکارشان را پخش میکنند روی صفحۀ مانیتور...و آنقدر به کارشان ادامه میدهند تا هر موجی که آمده، تمام شود...مانند انسانهایِ بازمانده وقتی قرار است یک اتفاق کرۀ زمین را نابود کند! آنها مطمئنا زنده میمانند و نسلِ وبلاگ نویسان را از انقراض نجات میدهند...نسلِ وبلاگ نویسانِ اصیل!