ده روز استراحتِ خود را چگونه گذراندید؟؟؟

خُب این روزها احتمالا من دیگه دارم به مرزِ جنون و ترکیدگی نزدیک می شوم... امروز 10 روز است که از عمل جراحی ام گذشته و من به جز یک بار که هفتهٔ پیش تا دکتر رفتم و برگشتم بندرت پایم را حتی از اتاق برادرم بیرون گذاشتم چه برسد به بیرون از خانه!!!! خانه آن هم چه خانه ای!!!! بزارید یک چیزی راجع به اینجا بهتان بگویم... خب دو سال و نیم است که پدر و برادرم به این خانهٔ کلنگی اسباب کشی کرده اند!!! خودِ خانه بسیار قدیمی ست و صاحبش فقط به پولی فکر میکند که سر ماه قرار است برود در جیبش! خانم سمیعی!!! از آن زنهایی که از دور که میاید باید بگویی یا اَبَرفَرض!!! از آن صاحب خانه هایی که برایش مهم نیس که اینجا تقریبا به یک هولوفتونی شبیه شده تا یک خانه!!! که تمامِ شیرهایش وقتی که تا آخرِ آخر بسته اند، حجمِ آبی اندازهٔ آبشار نیاگارا از خود عبور میدهند... و من مُدام هدر رفتن این همه آب را میبینم و مُدام دق میخورم و خودم را لعنت میکنم که چرا کاری از دستم بر نمیاید.....

همهٔ اینها به کنار ، ماندنِ مداوم در خانه ای که هنوز بعد از گذشتِ دو سال و نیم از ورود به آن، کارتُن های اسباب کشی در گوشه و کنار خانه هستند و وسیله ها روی هم هوار است، اگر خودِ مرگ نباشد ، میتواند با حبسِ ابد برابری کند!!!! تنها قسمتِ این خانه که کمی سامان دارد!!! ینی سر و سامان دارد نه اینکه مثلا آقا سامان دارد ها!!!!!! خخخخ اتاقِ برادرم است که دیشب دلش به حال منِ محبوس در اینجا سوخت و مرتب و تمیزش کرد تا کمی از دلْ پوسیدگیِ من جلوگیری به عمل آرَد!!(؟)

یک معضل اساسیِ دیگرِ من با این خانه، آشپزخانهٔ آن است، آن هم چه محلِ مهمی!!! محلی که یک جورایی مَقّرِ من به حساب میاید... یا حتی محلِ تفریحم!!! اما نه تنها آن قسمت در محاصرهٔ بابایم است بلکه وقتهایی هم که اون نیستش و من بدو بدو میروم که از فرصتِ نبودنش استفاده کنم و یک عملی صورت دهم، با آن امکاناتِ بوقی که مالِ جهازِ مادر بزرگم بوده است ، رو به رو میشوم و از آن بدتر یخچالی خالی از مواد اولیه و سبزیجات!!!!!! :|که در واقع هیچ غلطی نمیتوانم بکنم جز دست از پا درازتر برگشتن به قفسِ چند روزه ام ، ینی اتاق برادرم!!!! و خدا پدر  و خودِ مخترع اینترنت را بیامُرزد که بنده را از هلاکت نجاتیده است، وگرنه معلوم نبود این ده روزه سر از کدام تیمارستان در می آوردم :))

حالا دو روزی ست یک قوزِ بالا قوز یا حتی گوزِ بالا گوز هم، ایجاد شده ...آن هم تعمیرات و رنگ و نقاشیِ واحدِ خالیِ طبقهٔ زیرین است که علاوه بر صداهای گوش خراشی که از 8 صبح شروع میشوند بوی وحشتناکِ تینر هم ما را مُستفیض نمــــــــــــــــوده است (تاکید بر واژهٔ نموده است)

برادرم قول داده است که تا هفتهٔ آینده ، اگر از دستِ خرابکارِ بزرگ که پدرم باشد در برویم یک سامانی به خانه بدهد... باشد که قولش را عملی کند!!!!!!!!

این بود انشای من

امضا: یک آزیِ مفلوکِ پاچه گیر :دی